Moedig voorwaarts
Moedig voorwaarts!
De laatste dagen van het jaar, zo tussen de Kerstdagen en de oliebollen in ben ik altijd een beetje melancholisch. Het ritme van de dag is anders. Van uitgebreid koken tot meer tijd voor reflectie. Dit jaar is dat niet anders. Alleen was het jaar erg anders. Ik ben geboren in oktober #1973 en kan dus zeggen dat ik de oliecrisis heb meegemaakt. Ik heb nog steeds de #benzinebonnen en de ontheffing om op zondag te rijden, aangezien ik toen werd gedoopt. Er werd gerolschaatst op de autobaan. Het was heel rustig op straat. Dat is wat ik van mijn ouders, opa’s en oma’s te horen kreeg; “Het was een rare tijd. Maar het bracht de mensen op de zondagen wel bij elkaar. Er was tijd voor elkaar”, zo kreeg ik vroeger te horen. Ook werd er verteld dat dit nooit meer zou voorkomen, dat het land: “zo’n beetje op slot ging”.
Tsjaa. En toen werd het 15 maart 2020. Om 17.00 uur kregen we te horen dat om 18.00 de kroegen dichtgingen, de scholen sloten en het land in een ‘ #intellectuele #lockdown’ ging. Je kon op straat ineens rolschaatsen en er was binnen het gezin ineens tijd voor elkaar. Soms meer dan je lief was. Er kwamen grappige filmpjes. Het wc-papier werd ineens meer waard dan goud. We deden met z’n allen (bijna dan) mee aan het hamsteren. Al snel kwamen de verschrikkelijke beelden van #IC’s en werd verplegend personeel, vakkenvullers en postbezorgers de helden van ons land. Ouders werden leerkracht en ineens waren er heel veel #virusspecialisten. Ondertussen was het kabinet bezig om de BV Nederland draaiende te houden met #TOZO, #NOW en andere maatregelen. Zaken waar normaal gesproken jaren over moest worden gesproken werd nu binnen een paar weken omgezet van beleid naar praktijk. Van Rijn werd even minister van #Volksgezondheid om er op deze wijze voor te zorgen dat de juiste persoon op de juiste plek zat. Politieke kleur telde ineens niet. Er waren prachtige initiatieven. De buurt ging elkaar helpen. Er werd geklapt voor de zorg (totdat er geld bij moest…) en we luisterden vooral goed naar de adviezen.
Voor de zomer ging het land weer op een kier en daarna open. Te ver, achteraf. In oktober gingen we weer op een klein beetje dicht en in december weer op slot. Het begrip was er minder. Het chagrijn werd groter. De kritiek luider. De geluiden dat ‘alles van ons wordt afgepakt’ klinkt feller. En dan is het Kerst. Niet met grote groepen, maar in kleine aantallen. Echt kiezen wie je écht wilt zien. De winkels drukker dan ooit. De auto’s van de #webwinkels draaien overuren. Vuurwerk niet te koop. Oud en Nieuw op kleine schaal.
Ik zit op mijn nieuwe werkplek in de Brederodestraat. Kijk terug en naar voren. Allemachtig wat een jaar -en we zijn er nog niet-. Ik tel mijn zegeningen. De mensen waarvan ik houd zijn gezond. Ik heb mooie klussen mogen doen in 2020 en ga daar mee door. Mijn werkplek staat open om te #reflecteren en te leren van en met elkaar. En wedden dat wij aan onze kinderen en kleinkinderen vertellen hoe rustig het was op straat. Dat je kon rolschaatsen op de straat en dat het #WC-papier bijna op de bon was.
Goede jaarwisseling en tot 2021 het jaar van de #os. De os is een van de oudste door de mens gebruikte trekdieren. Al vroeg dienden zij om sleeën, karren en wagens voor te bewegen of om ossenmolens aan te drijven. Dan moet het goedkomen. Hulp van de ander.
En zoals mijn sterke collega van het #NIOZ altijd zegt; we gaan moedig voorwaarts!